Wyprawa za Mur – orc (redcap) babies

Dylemat stary jak „Keep on the Borderlands” Garego Gygaxa z 1979 r. Co zrobić z dziećmi potworów? Zabić czy nie zabić, oto jest pytanie? Gavin Norman autor „The Hole in the Oak” modułu pomyślanego jako wprowadzenie do Old School Essentials najwyraźniej uznał, że ten klasyczny dylemat D&D jest warty przedstawienia nowym graczom. Ja wykorzystując te podziemia w naszej kampanii Wyprawy za Mur, przyznam, że nie zastanowiłem się głębiej nad tym elementem. Mimo że część rzeczy modyfikuję zgodnie z własnymi preferencjami, to młode krwiożercze czerwone czapki (redcaps) zostawiłem w przygodzie. I na ostatniej sesji wywołało to ożywione dyskusje wśród graczy. Ale może od początku.

W siódmej już sesji (nie licząc sesji zero) ponownie udział wzięli następujący bohaterowie: Ryszard (wojownik 2. poziom), Rumian (szelma 3. poziom), Kita (wojownik-czarodziej 2. poziom) oraz Seweryn (czarodziej 2. poziom).

Tyle świata znają postaci graczy po dzisiejszej sesji

Wydarzenia na sesji rozegrały się w ciągu trzech lipcowych dni. Zaczęło się od dyskusji, co zrobić z wójtem Wojciechem, żeby nie oszukiwał współmieszkańców (tak naprawdę, oprócz podejrzeń i plotek nie było żadnych dowodów, że faktycznie ma niecne zamiary lub już coś złego robi). Ogólnie nic z tego nie wynikło i żeby nie marnować dnia drużyna wyruszyła wraz z bardką Konstancją przez puszczę w stronę odwiedzonych tydzień temu ruin.

Pogoda niezbyt sprzyjała, padał deszcz i było dość wietrznie, Seweryn się nawet od tego przeziębił (nieudany rzut na Kondycję poskutkował stanem zmęczenia dającym -1 do testów – mój dodatek do zasad, żeby lepiej oddać trudy podróży). Gdy następnego dnia w poniedziałek 5. lipca po porannej burzy nastał upał, bohaterowie zdecydowali się poświęcić czas na dokładniejsze badanie odwiedzanych heksów (po 4 godzinach poszukiwań automatycznie znajdują, jeśli na danym heksie jest coś ciekawszego – kolejna moja dodatkowa zasada dotycząca eksploracji). W ten sposób dużo nie przeszli, ale upewnili się, że tutejsze rejony puszczy nie kryją nic niezwykłego. Trzeciego dnia pod wieczór (znów badali okolicę) dotarli ponownie do ruin na wzgórzu.

[Zbadane w ten sposób heksy gracze oznaczyli 'x' na powyższej mapie.]

W podziemiach nieoczekiwanie natknęli się w zbadanej już komnacie na czwórkę czarnych szkieletów, które aktywnie ich zaatakowały. Było to o tyle zastanawiające, że wcześniej występowały tylko po dwa i były nieruchome (choć gracze odkryli przycisk aktywujący je). Udało się dość sprawnie z nimi rozprawić, ale pod sam koniec walki Ryszard przypadkiem wkroczył w krąg teleportacyjny przykryty dywanem. Solidarna drużyna podążyła za nim w nieznane.

Na szczęście magia nie przeniosła ich w żadne niebezpieczne miejsce, ale do odwiedzonej wcześniej wielkiej jaskini, niedaleko trojga drzwi oznaczonych głowami byka, smoka i lwa. Choć drużyna zapodziała gdzieś rysowane wcześniej mapy (gracz, który miał te notatki, zapomniał wziąć je na sesję), to dość dobrze pamiętali, jak dojść do komnaty Mchowego Ludu. Zakopali sporo monet zadając kolejne pytania, m.in. o liczbę czerwonych czapek, które chcieli zaatakować i gdzie kryje się największy skarb (za paszczami smoków, brzmiała odpowiedź). Seweryn zapytał o nauczenie go nowego zaklęcia – losowałem, co to będzie i bardzo szczęśliwie otrzymał Leczący Dotyk, co z pewnością znacząco ułatwi dalsze przygody.

W końcu Mchowy Lud odmówił dalszych odpowiedzi i drużyna wyruszyła wywrzeć pomstę na czerwonych czapkach. Akcja była szybka, precyzyjnie przeprowadzona tak, że udawało się walczyć z pojedynczymi stworami w kolejnych pomieszczeniach i przemieszczać się do kolejnych, zanim zdążyły podnieść ogólny atak. Zabito ich przywódcę w czarnej magicznej kolczudze i wiedźmę, która w pewnym momencie zauroczyła na krótko Ryszarda. Znaleziono drewnianego krwawego bożka i nie zważając na jego oferty potężnych mocy spalono go doszczętnie. Odzyskano ciało mistrza Zygmunta (nie wspomniałem wcześniej, ale Seweryn od Mchowego Ludu dowiedział się, że w podziemiach znajduje się święty kielich, który ma moc przywrócić go do życia).

Pojmano czwórkę więźniów. Dwie dorosłe karlice i dwie młode nieco upiorne dziewczynki. Jedną z dorosłych Ryszard rzucił napotkanemu smokowi na pożarcie, aby ułatwić sobie ucieczkę (to takie niezbyt duże zdegenerowane smoki, jakie widzieli już wcześniej w tych podziemiach). Druga okazała się zupełnie szalona i mimo usilnych przesłuchań niczego nie udało się od niej dowiedzieć (zdecydowałem, że nie będziemy tej sceny opisywać, bo to naprawdę było już poza klimatami, jakie chciałem mieć w tej kampanii). Tak czy siak została w końcu ukatrupiona. No i zostały tylko te dwie nieszczęsne młode.

Rozgorzała zażarta dyskusja, co się powinno z nimi zrobić. Zgładzić jako przeklęte istoty? (tak twierdzili Seweryn i Rumian) Zostawić, gdzieś zamknięte, żeby nie musieć ich samemu mordować? (pomysł Ryszarda, do którego przekonał się Rumian) Czy uwolnić licząc na ich wdzięczność? (jak proponował Kita) Konstancja nie wypowiadała się w tej sprawie. Ostatecznie nie doszło do jasnej decyzji, drużyna rozdzieliła się przeszukując komnaty zajmowane przez czerwone czapki. Udało się znaleźć kilkaset monet, parę klejnotów, szkicową mapę okolicy i sześć książek („Wstęp do demonologii”, „Katalog demonów”, „Atlas grzybów”, „Mroczne rytuały”, „Nekromancja”, „Upadek Aldina” – zbiór legend o paladynie, który zaprzedał się mrocznym siłom).

W tym czasie Kita poczuwając się do solidarności z faerie ukradkiem podrzucił dziewczynkom kawałek szkła, którym rozcięły więzy i zniknęły. Ciekawe czy jeszcze bohaterowie je spotkają i jakie będą do nich wtedy żywiły uczucia?

Ilustracja z polskiej Wyprawy za Mur, autorka: Iga Oleksów-Stolpe

* * *

Gracze mieli sporo szczęścia i przez całą sesję nie wylosowałem poważniejszego wydarzenia losowego, a testów było sporo, zarówno w puszczy jak i w podziemiach. Dzięki temu było im łatwiej zachować pełnię sił na finałowe starcie z czerwonymi czapkami.

Ryszard awansował na 3. poziom i rzucił 24 na 3k10 na punkty wytrzymałości (do tego dochodzi 6 pw z premii z Kondycji). Prawdziwy twardziel.

Na tej sesji gracze zbadali 8 nowych pomieszczeń w podziemiach. Łącznie z wcześniejszymi wyprawami odwiedzili 40 z 50 lokacji, czyli przeważającą większość. Jak widać, nie są to jakieś megalochy i potencjalnie da się znaleźć wszystkie miejsca, choć kilka jest naprawdę trudno dostępnych, np. za sekretnymi drzwiami, a tych jak do tej pory drużyna w ogóle nie znalazła (nie bardzo też ich szukała). Na dzisiejszej sesji dowiedzieli się od Mchowego Ludu o jednych, za którymi ukryto skarb.