Setting gotyckiego horroru Ravenloft był jednym z bardziej popularnych wydanych do drugiej edycji AD&D. Nawiązująca do niego kampania „Curse of Strahd” jest uważana za jedną z najlepszych do 5. edycji. Wizards of the Coast, którzy ją wydali, stworzyli również w podobnych klimatach świat Innistrad do gry Magic: the Gathering, pełen wampirów, wilkołaków, duchów etc. Wypuścili też darmowy dodatek pozwalający grać tam na zasadach D&D5. Wydawnictwo Paizo w świecie swojej gry Pathfinder umieściło krainę Ustalav, gdzie rozgrywała się kampania „Carrion Crown”. Biorąc pod uwagę popularność gotyckiego horroru, nie dziwi, że również niezależni twórcy publikują materiały do rpg w tych klimatach. Moją szczególną uwagę zwróciła „Krevborna” Jacka Sheara, o której chciałbym dzisiaj napisać.
Pierwotnie była prezentowana na blogu Tales of Grotesque and Dungeonesque, gdzie do tej pory można znaleźć dużo materiałów, w tym raporty z rozegranych tam przygód. Zachęciły mnie tak bardzo, że kupiłem wydanie książkowe „Krevborny” i myślę o poprowadzeniu nowej kampanii w tym settingu. Niniejszy wpis pomyślałem jako wprowadzenie dla potencjalnych graczy.
Jest to kraina w cieniu majestatycznych gór, porośnięta gęstymi lasami, wśród których kryją się pojedyncze wioski. Realia odpowiadają mniej więcej XVI wiekowi (ale elementy sięgają nawet XIX wieku), jest broń palna, ale również rycerze w ciężkich pancerzach jak i szermierze z szybkimi rapierami. Zasadniczo są tu tylko ludzie, ale niektóre rody niosą w swojej krwi dziedzictwo innych istot (w praktyce setting domyślnie stworzono dla D&D i można używać mechaniki wszystkich ras z tej gry). Zagrożenie stanowią głównie wilkołaki, wiedźmy, wróżki (fey) o lodowatych sercach, diabły i demony oraz wszelkiego rodzaju nieumarli.
Krevborna parę pokoleń temu była królestwem, lecz po krwawych wydarzeniach, w których zginęli wszyscy pretendenci do tronu, porządek zapewnił Kościół Krwi Męczenników, który od tego czasu sprawuje władzę zarówno świecką jak i duchową. Skupia się jednak na dwóch największych miastach: Chancel i Piskaro, a w głębi kraju rządzą samodzielnie poszczególni możnowładcy lub różne podejrzane osoby. Północną prowincją Lamashtu otwarcie rządzi wampirzyca Hrabina Alcesta von Karlock, a górniczym miasteczkiem Hemlock rodzina wiedźm Graymalk.
Mówi się, że bogowie odeszli lub zapomnieli o tej tragicznej krainie. Kapłani czynią cuda, ale nie do końca wiadomo w jaki sposób. Oficjalnie Kościół głosi, że to bogowie przelali swą moc w krew swych wyznawców. Wyjątkowe postaci walczą ze złem, dają natchnienie innym, nie poddają się w obliczu przeciwności, nawet poświęcając życie w obronie swoich sióstr i braci. Pieczołowicie przechowywana przez Kościół krew świętych służy do rytuałów wspierających ludzi przeciwko złu.
Przywódcą Kościoła Krwi Męczenników jest obecnie brat Lazarus, którego siedzibą jest największe miasto Krevborny – Chancel. Jest to dawna królewska stolica pełna kontrastów. Z jednej strony są tu wyniosłe katedry pełne modlitw wiernych, z drugiej, w salonach możnych odbywają się rozpasane dekadenckie orgie. Duchowni i szlachta. Rycerze zakonni i urzędnicy.
Rzeka Kriev łączy Chancel z Piskaro, największym portem nad Morzem Cernijskim. Podróże morskie są bardzo niebezpieczne, ale tym większe są zyski tych, którzy szczęśliwie sprowadzą towary z zamorskich egzotycznych krain. Mimo że oficjalnie porządku pilnuje tu z ramienia Kościoła Wielebny Solanka, to prawdziwym władcą Piskaro jest chciwość i jej słudzy: kupcy i gangsterzy (często jedne i te same osoby).
Z mniejszych miast (właściwie miasteczek) najbardziej znane to Creedhall siedziba alchemików i Uniwersytetu nad jeziorem Loch Riven oraz wspomniane już pogańskie Hemlock, pełne zabobonnych górników.
Przykładowe koncepcje bohaterów w tym settingu:
- rycerz, który powrócił z krucjaty w zamorskiej krainie,
- wędrowny egzorcysta o nadszarpniętej wierze,
- szlachcic, który wszystko utracił w rodzinnej tragedii,
- spiritualistka nawiedzana przez duchy przywołane jej mistycznym darem,
- dekadencki szarlatan mający więcej uroku niż rozumu,
- sprytny rozbójnik, rozdający łupy ubogim,
- niewinna dziewczyna, której przeznaczeniem jest stawić czoła wielkiemu złu,
- okultysta chcący sprzedać swoją duszę za potężną moc,
- łowca bestii dobrze znający dzicz,
- doświadczony szermierz zmęczony życiem szukający wyzwania,
- antykwariusz ogarnięty obsesją poznania tajemnic przeszłości,
- odkrywca chcący nanieść na mapy niezbadane miejsca,
- szaleniec, którym kieruje zemsta,
- marynarz, który przeżył spotkanie z przedwieczną bestią na morzu,
- łowca nagród zobojętniały na ludzkie tragedie,
- mieszkaniec lasu bezwzględnie chroniący naturalny porządek,
- wygnaniec chcący odpokutować straszliwą zbrodnię,
- wojownik z niegojącą się raną, chcący poświęcić życie w słusznej sprawie,
- strażnik, który raz zawiódł i nigdy więcej,
- buntownik walczący o wolność wszelkimi dostępnymi środkami,
- rabuś grobów, który nawrócił się i został zabójcą nieumarłych,
- żołnierz naznaczony okrucieństwem pola bitwy.
Jak ktoś woli obrazki, to na blogu autora można znaleźć pokaźną galerię bohaterów Krevborny.
2 komentarze:
Mam przedziwne zboczenie okładkowe: jak mi się nie spodoba, to superciężko mi się przemóc do zawartości :) ale tu to brzmi ciekawie... Jakie elementy pochodzą z XIX wieku?
Okładka jest dosyć kreskówkowa, ale mi się podoba. Gotycki horror nie zawsze musi być do końca na poważnie.
W środku są ilustracje w stylu tej, którą zamieściłem w powyższym wpisie.
Elementy XIX wieku to głównie to, co odwołuje się do powieści wiktoriańskich - klimat, stosunki społeczne. Z bardziej praktycznych elementów, to rzuciły mi się np. dyliżanse (cóż, w takim Warhammerze też są).
Prześlij komentarz